In dit onderdeel van Ontmoeting vertellen begeleidingskundigen over wat hen maakte tot wie zij zijn. Dit keer komt Michelle Kurzenacker aan het woord.

De auteur bespreekt in deze bijdrage Mijn lichaam, mijn trauma, mijn ik van Franz Ruppert en Harald Banzhaf (2020).

De auteur bespreekt in deze bijdrage Wij zijn ons lichaam. Wat sport en beweging ons vertellen over menselijk gedrag van Aldo Houterman (2019).

De LVSC Scriptieprijs 2020 is gewonnen door Marion Rusius. Marion schreef haar scriptie over Supervisie en secundaire traumatisering. Haar winnende scriptie staat op de LVSC Kennisbank.

Majorie van der Cingel heeft tijdens de LVSC Scriptieprijs 2020 de tweede prijs gewonnen met haar scriptie Doelmatig werken met beeldende werkvormen in Supervisie. Haar volledige scriptie staat op de LVSC Kennisbank.

Over werkdruk wordt veel gesproken: we hebben te veel werk waar te weinig tijd voor is, zodat we het niet tijdig afkrijgen en loodgieterstassen vol mee naar huis nemen. Gewoonlijk wordt werkdruk dan ook gezien als een te bestrijden kwaad. Nu kan het best zinvol zijn om de druk van en op het werk te verminderen, zeker, maar het is leerzamer om nu eens goed te kijken naar de druk die inherent is aan het vak coaching, en die gegeven is met wat coaching is of denkt te moeten zijn.

Menigeen zal het verzucht hebben in de afgelopen maanden: ‘Zonder mondkapje de supermarkt in? Ik ben toch niet gek? Mondkapjes worden dringend geadviseerd’, ‘Mét mondkapje de supermarkt in? Ik ben toch niet gek?! Die dingen houden geen virussen tegen’, ‘Me laten testen bij een beetje keelpijn? Gewoon thuisblijven en uitzieken, toch?’

‘Ik ben toch niet gek?’, vraagt men zich weleens af. Voor sommige mensen heeft deze uitspraak een letterlijke betekenis, bijvoorbeeld als iemand tot een minderheidsgroep behoort.

In de literatuur wordt het thema inclusie met name belicht vanuit de context van de (werk)omgeving. Ook het beleid voor diversiteit en inclusie van veel organisaties is gericht op de context van de organisatie als geheel.

‘In begeleidingssituaties bekruipt me weleens het gevoel dat wat de cliënt zegt niet overeenkomt met het onderbuikgevoel dat ik bij de boodschap krijg’, aldus Tijn Ponjee in haar column.

Het ontbreekt in organisaties niet aan opvattingen over goed leiderschap. Veel denkbeelden over leiderschap vertrekken echter vanuit een geromaniseerd en atomistisch mensbeeld, waarbij één persoon met bijzondere kwaliteiten een groep aanvoert.

Vanwege de coronacrisis verving de maatschappij fysieke ontmoetingen zoveel mogelijk door digitaal samenkomen. Ook supervisie, als specifieke vorm van begeleiden, moest onvermijdelijk de virtuele ruimte verkennen.

Psychiater Jules Tielens was jarenlang straatpsychiater voor dak- en thuislozen met een verslaving in Amsterdam. Als tegengeluid bij de in zijn ogen bureaucratische ggz-instellingen richtte hij een ‘ander’ psychosecentrum op.

In dit onderdeel van Ontmoeting vertellen begeleidingskundigen over wat hen maakte tot wie zij zijn. Via welke weg kwamen ze in het vak terecht? Wat waren beslissende kruispunten?

De auteur bespreekt in deze bijdrage Person-centered care in psychiatry. Selfrelational, contextual and normative perspectives (2019) van Gerrit Glas.

De auteur bespreekt in deze bijdrage Leven in verhalen. Begeleiden met mythen, sprookjes en gedichten rond vragen op de levensweg (2019) van Michiel de Ronde.

Voor zijn studie - Parttime Master Bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam - schreef Juri Hoedemakers een scriptie getiteld Het reflectieve vermogen van leiders "De spiegel van de ziel'. Hij werd met deze scriptie bekroond tot Winnaar Beste Scriptie Lichting 2018-2020.

Veertig jaar Landelijke Vereniging voor Supervisie en Coaching (LVSC) – een jubileum. Een moment om te vieren, terug te kijken en vooruit te blikken. Reden ook voor een jubileumnummer van Tijdschrift voor Begeleidingskunde. Ook wij kijken daarin terug en vooruit.

De auteur blikt terug op zijn vorige bijdrage aan dit tijdschrift en kijkt tevens vooruit naar de toekomst van de begeleidingskunde, ook in verband met de coronacrisis.

In zijn vorige bijdrage stond de parallel met de orthopedagogiek centraal en de vraag: in welk opzicht en waarom is het begeleidingsproces bij verwaarloosde organisaties anders dan bij gezonde organisaties?