‘In begeleidingssituaties bekruipt me weleens het gevoel dat wat de cliënt zegt niet overeenkomt met het onderbuikgevoel dat ik bij de boodschap krijg’, aldus Tijn Ponjee in haar column. ‘Laatst bijvoorbeeld een vrouwelijke cliënt: ze vertelt honderduit over een man in de sportschool met wie ze zo’n goede klik heeft. Op mijn vraag: “Heb je een affaire met hem?”, volgt een glasharde ontkenning. Ze vertelt snel verder, dat haar man hem ook kent en dat hij laatst iets voor hen in huis heeft gedaan. Op zo’n moment bekruipt me dan een gevoel van: ben ik nou gek?’