De auteur blikt terug op zijn vorige bijdrage aan dit tijdschrift en kijkt tevens vooruit naar de toekomst van de begeleidingskunde, ook in verband met de coronacrisis. Dit doet hij in de vorm van een brief die besluit met: ‘Waar ik afscheid van zal nemen weet ik nog niet precies en waar ik ga uitkomen is nog niet scherp omlijnd. Je herkent er hopelijk vast iets in (...), in de stappen die ik probeer te zetten en de vragen die ik mezelf stel.’