Voor u ligt het laatste nummer van deze jaargang. Het is tevens het
laatste nummer met mij als hoofdredacteur van dit tijdschrift. Na
vijf jaar hoofdredacteurschap stop ik en gun ik de redactie een
nieuwe hoofdredacteur en mijzelf ruimte voor nieuwe uitdagingen.

De menselijke maat vereist dat we afgestemd blijven op het subject-zijn van ieder individu.

In deze column vertelt de auteur over haar eerste schreden op het pad van zelfstandige coach.

We leven in een tijd die overloopt van ‘waarheden’ over van alles en nog wat, die graag worden geuit.

De redactie sprak met Marian Donner, schrijft voor De Groene Amsterdammer, NRC Handelsblad en de Volkskrant, studeerde psychologie en werkte in de politiek, het ontwikkelingswerk en het nachtleven.

De auteurs namen online deel aan de ANSE Summer Online Special en vertellen over op hun belevingen als deelnemer.

In dit onderdeel van Ontmoeting vertellen begeleidingskundigen over wat hen maakte tot wie zij zijn.

Stel, er is een hiernamaals. Daar worden al je herinneringen gewist, op één na. Welke herinnering kies jij dan om mee te nemen?

Naar aanleiding van het onlangs verschenen boek Een kwestie van dood en leven van Irvin Yalom vertelt de auteur hoe de boeken van deze Amerikaanse psychiater hem inspireerden.

In deze bijdrage behandelt de auteur het werk van psychiater Harry Stroeken aan de hand van enkele van diens publicaties.

‘Het goede doen’ is een begrip waar ieder eigen beelden bij heeft. Daarbij kan iets goeds voor de een ongewild desastreus uitpakken voor iemand anders. Als begeleider ben je vanuit je rol medeverantwoordelijk voor het welzijn van een ander, door de positie die je hebt ten opzichte van een cliënt of opdrachtgever.

Met de toenemende populariteit van coaching als ontwikkelingsinterventie is het niet verwonderlijk dat er steeds meer behoefte aan is om de kwaliteit van coaching inzichtelijk te maken. Organisaties willen er bijvoorbeeld zeker van zijn dat investeren in coaching gerechtvaardigd is.

Flexibel, digitaal en ‘agile’ organiseren is het adagium van deze tijd. Wendbaarheid, actie en resultaat worden gevraagd. De digitaliserende, instrumentaliserende, hype- en belevingseconomie dwingt en verleidt ons dagelijks.

Geïnspireerd door het werk van schrijver Ramsey Nasr en de filmende gebroeders Taviani mijmert Kees Faber in zijn column over contact in deze woelige tijden. ‘Het lijkt wel of digitaal contact de nieuwe norm is: snel, doelgericht, goedkoop.’

Meer zicht op het eigen ‘levensscript’ draagt bij aan de verheldering van wie de supervisant wil zijn, als persoon in de beroepsuitoefening en in de context van het werk. Het is echter opvallend dat het levensscript nogal eens ontbreekt in reflectie- en werkverslagen van supervisanten.

Onlangs verscheen 'Wat werkt in coaching?', een samenvatting van onderzoek dat in coaching is gedaan. Een goed moment om Erik de Haan te interviewen over de kwaliteit van begeleidingskundige beroepen en de meetbaarheid daarvan.

Steeds meer sociaal-agogische opleidingen voegen ervaringskennis en ervaringsdeskundigheid toe aan het curriculum. Wat is de waarde van die ervaringskennis? Op welke wijze kan ervaringskennis voor professionele ontwikkeling benut worden?

In dit onderdeel van Ontmoeting vertellen begeleidingskundigen over wat hen maakte tot wie zij zijn.

In dit essay bespreekt de auteur twee recente titels over teamwork: Goed teamwork. Hoe teams beter kunnen presteren en floreren van Karin Derksen (2021) en Executive teamcoaching in de praktijk.

Judith Dingemans en René Rombouts hebben onderzoek gedaan naar supervisieopleidingen in Nederland. N.a.v. dit onderzoek hebben zij een artikel geschreven voor iedereen die een supervisieopleiding zoekt en voor supervisoren die geïnteresseerd zijn in de uitgangspunten, visies en methoden van deze opleidingen.