De auteur van het artikel stelt dat ouders bij de opvoeding moeten streven naar optimale ontwikkeling, dat wil zeggen: het optimaal benutten van aanwezige talenten, het hebben van idealen en het streven naar het beste. Dit zal leiden tot het grootste gevoel van welbevinden. De mogelijke kritiek dat dit zou leiden tot elitisme en neurotisch perfectionisme wijst zij af. Zij benadrukt dat men juist moet streven naar het ideale doel van realistisch perfectionisme. Dit is het streven naar wat iemand wil bereiken, met een realistische kijk op de mogelijkheden van de individu. Zo wordt men een 'optimiser'.

Hoe bepaal je in coaching wat je wilt bereiken? Hoe hoog leg je de lat? Waartoe daag je de coachee uit? Is er bij coaching een risico op het aanboren of voeden van neurotisch perfectionisme? Zo ja, hoe onderscheid je dat dan van realistisch perfectionisme? En hoe valt neurotisch perfectionisme om te buigen naar realistisch perfectionisme?