De jeugdzorg is een werkveld waar veel gebeurt en dat volop in de aandacht staat. Het is ook een werkveld waarvoor een grote relationele lenigheid nodig is. Bijvoorbeeld om met jongeren, ouders en vele andere professionals het goede te doen, terwijl de gezinnen en jongeren de hulp zowel willen als er weerstand tegen bieden. Maar is alles wel oplosbaar? En is het inzetten van hulp voor problemen voor iedereen op dezelfde wijze te bereiken?