Op dit moment zijn er drie heel verschillende generaties actief op de arbeidsmarkt. De babyboomers, de generatie X en de generatie Y. Elke generatie heeft eigen kenmerken, manieren van communiceren en leerstijlen. Hoe leren deze generaties van en met elkaar? Traditionele manieren van leren - individueel, buiten de context, gericht op kennis en reproductie van kennis - dragen weinig bij aan het overbruggen van verschillen, aan het uitwisselen van kennis en vaardigheden en aan het van elkaar leren.

Dit artikel beschrijft een andere en nieuwe vorm van leren: transgenerationeel leren. Ten eerste wordt het organiseren van generationele diversiteitstrainingen beschreven, waarbij gefocust wordt op het benutten van verschillen in sterkten en zwakten, motivatie en werkstijlen. Ten tweede wordt mentorschap beschreven als een effectieve, meer informele methode om mensen van verschillende generaties van en met elkaar te laten leren. Nieuwe medewerkers zouden gekoppeld moeten worden aan ervaren mentoren die hun kunnen voorzien van praktische begeleiding en ondersteuning. Deze methode leidt tot uitwisseling van kennis en vaardigheden en stimulering van zelfreflectie bij zowel de mentor en als de jonge professional.

Welke rol kan een coach of begeleider spelen in dit transgenerationele leren? Ligt er een taak binnen de begeleidingskunde om organisaties te begeleiden bij zowel het vormgeven van formele als informele vormen van transgenerationeel leren?