Het is inmiddels bijna twintig jaar geleden dat de auteur van start ging met de supervisorenopleiding in Nijmegen. Binnen zijn supervisiepraktijk begon hij steeds meer te werken met spelvormen. De wens om te begrijpen wat hij daarmee eigenlijk deed, was aanleiding voor een proefschrift over dit onderwerp. Als lector is hij nu betrokken bij het opleiden van studenten tot supervisor. Wat is er in die twintig jaar gebeurd met het vak van de supervisiekunde en hoe heeft het zich ontwikkeld?