Dit artikel vormt de inleiding van een speciale uitgave van het tijdschrift Human Relations met als thema ‘sensemaking, organizing and storytelling'. Mensen en organisaties zien zich steeds vaker geplaatst voor situaties die vragen om betekenisgeving. De huidige tijd, doordrongen van complexiteit en vernieuwingen, vraagt om snelle en gecoördineerde reacties. Gebeurtenissen vinden in een zodanig hoog tempo plaats, dat ze het overeind blijven van personen en organisaties bedreigen, evenals het succes van personen en organisaties. Dat vraagt simplexiteit ofwel complexiteit van denken, gecombineerd met simpliciteit van handelen. Denken is nodig om de omgeving, die in toenemende mate complex en willekeurig is, te organiseren en betekenis te geven. Handelen is nodig om situaties te verhelderen en dubbelzinnigheid te reduceren.

In het proces van betekenis geven zijn verhalen essentieel; een verhaal dient dan als raamwerk voor betekenisgeving. Het geeft antwoord op vragen als: hoe moet deze situatie geïnterpreteerd worden en hoe moeten we van hieruit verder? Maar wat als dominante verhalen, gebaseerd op oude theorieën en oude concepten, voor de huidige tijd geen effectief raamwerk voor betekenisgeving meer zijn? Laten we als begeleiders luisteren naar wat de verhalen ons te vertellen hebben.