De huidige tijdgeest vraagt van professionals maatschappelijke verantwoordelijkheid en kwaliteitswaarborgen. Daarnaast zijn er in de optiek van de auteur meerdere argumenten die van belang zijn in de discussie over het nut van wetenschappelijke onderbouwing van de professie. Zij gaat in op de volgende vragen: hoe wordt de professioneel begeleider gesocialiseerd in (praktijkgericht) wetenschappelijk onderzoek? Met welke vormen van onderzoek maakt hij of zij dan kennis? En hoe kan een professioneel begeleider die onderzoekscompetenties in de praktijk vorm geven?