De auteur bespreekt Supervisiekunde meerperspectivisch (2015) van Marjo Boer, Marcel Hoonhout en Jan Oosting. De redactie formuleerde twee doelstellingen voor dit boek: de kernwaarde van supervisie expliciteren en het vak supervisie moderniseren. De eerste doelstelling is naar de mening van de auteur behaald. In hedendaagse taal wordt duidelijk wat het werk van een supervisor is, over welke vorm van leerbegeleiding we het hebben en op welke manier dat gestalte gegeven kan worden. De identiteit van het vak supervisie is met dit boek versterkt, maar de bijdrage aan het ontwikkelen van een ‘overkoepelend’ vak begeleidingskunde is beperkt. Een meer diepgaande doordenking, waarbij betekenissen, drijfveren, achterliggende vraagstukken en onderstromen een plaats krijgen, is maar zeer beperkt zichtbaar. Het boek biedt echter volop aanzetten voor een verdere dialoog.