Adviseren moet anders. Niet alleen bij multipartijvraagstukken in de steeds complexere maatschappelijke ketens en netwerken. Ook organisaties ‘vernetwerken’: grote organisaties lijken wat betreft functioneren vaak meer op de Europese Unie dan op een klassieke top-downpiramide. Veel adviseurs, extern en intern, blijven zich echter concentreren op de inhoud van hun adviezen en sluiten zich af van de politiek-procesmatige complexiteit. Om er vervolgens in vast te lopen. Hoe komt dat? Wat zijn de effecten? En wat kun je eraan doen als adviseur, manager of organisatiebegeleider?