In deze persoonlijk getinte bijdrage zet de auteur uiteen hoe hij vroeger zijn gevoelsleven wantrouwde en zich ervoor afsloot. Tegenwoordig laat hij het steeds meer aan de oppervlakte komen. Het is zijn belangrijkste gereedschap geworden bij het detecteren en spiegelen van incongruenties tussen praten en doen en van systemische patronen en verstrikkingen. Vanuit zijn biografie en ontwikkeling kan en wil hij niet anders. Het gaat daarbij om zijn liefde voor en zijn zin- en betekenisgeving aan het leven.