Hoe ga jij als coach om met nieuw hypes binnen je eigen vakgebied of aanverwante vakgebieden? Zeker als een hype zoveel positiviteit uitstraalt, dat je de cliënt de beloofde effecten niet zou willen ontnemen? Neem nu de positieve psychologie van Martin Seligman en Mihaly Csiksentmihalyi. Hoe goed lijkt deze benadering te passen bij wat wij als coaches en supervisoren beogen met onze cliënten: geloof in eigen kracht, vertrouwen in eigen kunnen, motivatie, coping, tevredenheid, hoop, optimisme, enzovoort?

Dit artikel bewijst dat je altijd kritisch moet blijven. Ondanks niet te ontkennen uitstraling van de positieve psychologie, blijkt dat de effecten niet altijd alleen positief zijn. Het is niet een kwestie van 'geloof erin en je zal succes hebben'. De auteurs beschrijven data uit vier longitudinale studies onder getrouwde stellen en bekeken bepaalde door de positieve psychologie als heilzaam gelabelde kenmerken, zoals vergevingsgezindheid, welwillende attributie, optimisme en vriendelijkheid. Het blijkt dat de context bepaalt of deze kenmerken een positief effect hebben, niet het kenmerk in zichzelf.

Wat doen wij als coaches? Laten we onze cliënten optimisme nastreven, ongeacht de context waarin zij zich bevinden? Want optimisme, daar heeft toch iedereen baat bij?