Vier begeleidingskundigen met liefde voor de muzen bundelden hun krachten en maakten een expositie met schilderijen, foto’s, grafisch werk, video en ‘one minut art’. Elke bezoeker werd uitgenodigd om gericht te kijken, iets te overdenken, te spelen, nog eens te kijken, iets te maken en in gesprek te gaan. In deze bijdrage gaat de auteur in op de achtergrond van dit initiatief, met vragen als: hoe kijken mensen normaliter? Waarom is het belangrijk om ons kijken te ontwikkelen? En wat is de boodschap daarbij aan de begeleidingskunde?