Martinus Nijhoff als leermeester in zelfreflectie

Zelfreflectie is te beschouwen als het betreden van een overgangsgebied tussen ik en mijzelf, als het oversteken van de grens tussen het impliciete en het expliciete, het onbewuste en het bewuste weten. Zelfreflectie vindt plaats op het snijvlak van dat wat we voelen en dat wat we woorden kunnen geven; zij vult de ruimte tussen zoeken en vinden. Zelfreflectie is, kortom, een liminaal gebeuren. Dit inzicht maakt het interessant en relevant om ons oor te luisteren te leggen bij de Nederlandse dichter Martinus Nijhoff. In zijn werk is het thema van de grens en de overgang tussen twee werelden voortdurend en veelzijdig aanwezig. Het bekende gedicht Het kind en ik is hiervan een sprekend voorbeeld.