Met zijn boek Een spiegel voor narcisten verwijst Martin Appelo naar de mythe van Narcissus. In een directe en soms harde stijl confronteert hij de narcist met zijn schadelijke gebrek aan wederkerigheid in relaties. Geen beeld om, zoals de Griekse jongeling, verliefd op te worden, maar wel een uitnodiging om te veranderen. Tegelijkertijd vraagt de auteur begrip voor deze verwaarloosde mensen die anderen van zich afstoten door hun gebrek aan empathie. Zichzelf spaart hij daarbij niet. Vanaf het begin is duidelijk dat hij voldoet aan zijn eigen definitie van narcisme. Dit besef maakt het boek persoonlijk, hoewel autobiografische elementen ontbreken. Als lezer besef je immers dat het ook een zelfonderzoek is; dit maakt nieuwsgierig...