Paradoxaal genoeg is zich bewust beseffen dat er iets moet veranderen aan ons denken of voelen, niet altijd genoeg om een verandering blijvend tot stand te brengen. Meerdere pogingen worden gedaan, maar de echte verandering blijft ongrijpbaar - de paradox van het veranderen. En vaak komt coaching hierbij om de hoek kijken. Coaching als interventie; bij de cliënt wordt, door leren of een nieuw perspectief, een verandering in gang gezet.

Munro verwijst naar verschillende wetenschappelijke bronnen waarin onderzoek beschreven wordt dat gaat over de moeite die het kost om een verandering te bewerkstelligen. Een van de modellen uit deze literatuur vormde voor de auteur het startpunt voor eigen onderzoek: het 'immunity to change'-model. Dit beschrijft hoe het gat tussen wat mensen willen en wat zij doen gedicht kan worden. In het 'immunity to change'-model worden op de eerste plaats onbewuste aannamen van de cliënt expliciet gemaakt. Vervolgens worden deze aannamen op hun validiteit en waarde getest in de context van het huidige leven van de cliënt, om aannamen die niet valide of waardevol zijn, los te laten.

De auteur - zelf consultant en coach - beschrijft een heuristisch onderzoek naar de effectiviteit van het werken met de 'immunity to change'-model in coaching. Belangrijke thema's die een rol blijken te spelen bij veranderen zijn onder meer de bereidheid tot veranderen, fundamentele menselijke angsten en het belang van een veilige en vertrouwde coachingsrelatie. Naar aanleiding van het uitgevoerde onderzoek komt de auteur met een verbetering van het 'immunity to change'-model: het 'flow of change'-model.

Lees dit artikel en beoordeel of dit een benadering is die je zou kunnen toegepassen bij het coachen van mensen die te maken hebben met een hardnekkig probleem en die zich geconfronteerd zien met de paradox van het veranderen.