Onlangs viel De coach, de begeleider van de laatste mens? op mijn deurmat, met het verzoek van de redactie er een recensie over te schrijven. In dit proefschrift uit 2012 stelt Ronald Wolbink een aantal fundamentele vragen aan de moderne coach. Daar valt veel van te leren, al is zijn kritiek ons misschien niet welgevallig en kunnen we vragen stellen bij zijn stijl en argumentatie - dat zullen we ook doen. De vragen die Wolbink richt op enkele fundamenten van coaching zijn echter indringend. Twee dingen dus: wat kunnen coaches ervan leren en wat wil ik tegen zijn relaas inbrengen? Hiertoe zal ik het werk vooral inhoudelijk presenteren en ter afsluiting kort mijn commentaar erop geven...