‘Geboren in 1959 ben ik van een generatie die van origine niet zo heel veel op heeft met macht. Net als de populisten van nu, was de stemming dat het establishment maar eens een toontje lager moest zingen. Anders dan de huidige populisten vonden we echter dat de samenleving toleranter en verder gedemocratiseerd moest worden. Ook vroeger thuis waren mijn ervaringen met macht verwarrend’, aldus Paul Kloosterboer in zijn column. Hij besluit: ‘Zo blijkt mijn relatie tot macht en gezag als alles waar een mens zich tegen afzet: hoe harder het verzet, des te inniger ben je ermee verbonden.’